Nadat ik een kleine selectie had gemaakt in de wijnwinkel en die wou afrekenen, kreeg ik het advies ook de Orfeo Negroamaro te proberen.
En ik ben daar gevoelig voor, voor zo’n teaser. Emma Neerinck van Crombé Wines weet dat niet, denk ik toch, maar ze gaf me een goeie tip!
Het betreft een van de meest populaire rode wijnen in het gamma, die vlot over de toonbank gaat, en ik heb het nogal voor populair.
Let op, dat kan verschillende redenen hebben, misschien ooit eens een promo tijdens een degustatie? Mensen grijpen graag terug naar wat ze kennen en met een prijs van net geen vijftien euro is het een interessante prijs-kwaliteit verhouding. Uit Italië bovendien, wat de gemiddelde wijnliefhebber zeer aanspreekt, nu men alternatieven zoekt voor de klassieke Franse wijnen die de ouders altijd drinken…
Deze wijn wordt blijkbaar ook actief gepromoot, want ik kreeg de ’19 in juli nog cadeau. Warm aanbevolen bij Crombé, werd me daarbij verteld.
Een negroamaro, eerst eens traag uitspreken, is effenaf niet mijn favoriete druif, Puglia niet mijn voorkeur qua streek… Veelal zijn dat wijnen die vrij zwaar overkomen, hoog in alcohol zitten en uiteindelijk onaangenaam lang op de mondwand blijven kleven.
Enfin, Emma legde mij uit dat de wijngaard dicht bij de kust ligt en bijgevolg profiteert van overvloedige zon en een verfrissende zeewind. De basis voor een evenwichtige wijn die karakter koppelt aan de nodige zuren, om tot de heilige balans te komen die we toch steeds weer zoeken in wijn.
De fles is in elk geval zeer uitnodigend met zijn moderne styling en het oordeelkundig gebruik van oranje op een pikzwarte fles. Van het etiket op de achterkant leren we dat het oogstjaar 2020 is, dat het een IGP betreft die dus niet aan al te veel regels gebonden is, dat hij 14,5% alcohol bevat (valt onder de noemer “stevig”) en dat hij best op 18° wordt gedecanteerd.
Er staat niet wat ik erbij moet eten, wat ik ten zeerste apprecieer.
Enfin… wijnproeven, daar gaat het hier om.
Een mooie fles en een deskundige uitleg garanderen niet dat de wijn mij persoonlijk aanspreekt.
In het glas boven een wit oppervlak is de wijn donker in het centrale deel en robijnrood naar de randen toe. Dat belooft wat evenwicht. De dikke tranen langs de rand van het glas, na het walsen, bevestigen de aanwezigheid van veel alcohol… Dat hoeft niet meteen negatief te zijn voor de kwaliteit, maar het vraagt een goeie wijnmaker om dan tot een evenwichtige wijn te komen!
De wijn is bescheiden in de neus, maar dat is niet eens verwonderlijk. Men adviseert decanteren, wij doen de wijn in een groot glas en proeven een paar keer met tijd tussen. Ze spreken ook over achttien graden… Hier is de rode wijn altijd vijftien graden bij het openen. Vanzelfsprekend zal de wijn dan eerder gesloten zijn in het begin. Maar de evolutie van de wijn is ook een kwaliteitstest.
Enige tijd later ruiken we overvloedig donkerrood fruit, wat tabak en chocolade ook. Klasse.
Niet om moeilijk te doen, maar ik zou de wijn zelf niet decanteren op achttien graden. Want in gemiddelde kamertemperaturen zal de wijn snel verder opwarmen en mogelijk doorslaan naar doef en zwaar.
Nu hebben we verfrissende zuren die de wijn slank en subtiel houden, een aangenaam zacht mondgevoel, veel kruidigheid en een klasse afdronk.
Ik kan Emma bijtreden, dit is een hele interessante wijn die zeer veel mensen zal bekoren. Hij ziet er tof en stijlvol uit, drinkt vlot weg maar heeft ook veel te bieden als je er even bij stil blijft staan. Ik kan me voorstellen dat deze wijn bij veel gerechten gedronken wordt, zelf ga ik die straks eens combineren met moeders stoofvlees…
Op het risico af als een snob over te komen… dit zijn het soort wijnen die qua prijs-kwaliteit correct zijn en wat meer aandacht verdienen dan de doorsnee slobberwijn. Ik weet dat de meeste mensen geen vijftien euro aan een fles wijn kunnen geven en ik heb daar alle respect voor. En in de huidige economische situatie zijn er andere zaken die voorgaan, zeker in september.
Maar als we op het eind van het jaar in stijl willen klinken op een beter en gemakkelijker 2023, dan kan ik u deze Orfeo Negroamaro ten zeerste aanbevelen. Op vijftien graden 😉
mb
