In Gattinara en Ghemme, de verborgen parels van Piemonte hebben we de theorie al bekeken, nu is het tijd om ook eens een van die zeldzame flessen open te doen en te proeven wat dat allemaal in het glas betekent. In deze blog ga ik het hebben over Gattinara, de Ghemme ligt al klaar voor een volgende gelegenheid.
Het eerste wat opvalt in het glas is de lichte, bijna doorzichtige kleur van de wijn en de bruine randen. Dat zal u natuurlijk niet verbazen, aangezien dit typisch is voor de nebbiolo druif waarvan Gattinara gemaakt wordt. Veel meer valt er niet te zeggen over het uitzicht van de wijn, en dat is een goed excuus om meteen over te gaan naar de neus, want dat is toch iets speciaals.
Iedereen die al eens een Barolo, Barbaresco of andere goeie Nebbiolo gedronken heeft zal zich er wel al iets bij kunnen voorstellen: viooltjes, drop, zure kersen en ander rood fruit, gecombineerd met aardse noten, alsof je door de Piëmontese bossen aan het wandelen bent op zoek naar truffels. Maar deze Gattinara brengt dit op een manier die ik nog niet eerder in een andere wijn heb gevonden. De aroma’s zijn tegelijk uitgesproken en delicaat, overweldigend en toch bijna etherisch. Ik zou met veel plezier een hele avond aan deze wijn kunnen blijven ruiken.
Maar dat doe ik natuurlijk niet, anders kan ik hier niet vertellen hoe de wijn ook effectief smaakt…
In de mond zijn de tannines aanwezig, maar zacht, en in combinatie met de hoge zuurtegraad geven ze een goeie structuur aan de wijn. De body is ook niet te stevig, waardoor de wijn fris en elegant blijft en niet te zwaar gaat aanvoelen. Ik zou hier persoonlijk geen te zware stoofpotten bij serveren, maar een eenvoudige eendenragout zou hier fantastisch bij passen zonder de delicate fruitige en aardse smaken te overheersen.
Om het bewaarpotentieel van de wijn te testen heb ik de wijn een nachtje laten liggen en de volgende dag opnieuw geproefd, met toch wel opmerkelijk resultaat. Zoals je zou verwachten zijn de tannines wat meer verweven met de smaken en is het frisse jonge fruit rijper en geconcentreerder geworden, maar dit is wel wat ten koste van de delicatere aroma’s gebeurd. De wijn smaakt nog altijd top, zoals je van een kwalitatieve oudere nebbiolo ook mag verwachten, maar hij verliest misschien net dat stukje eigenheid dat me zo beviel de vorige dag. Dit is natuurlijk maar een simulatie en zal niet hetzelfde resultaat geven als wanneer je de wijn gesloten op een goeie locatie een paar jaar laat liggen, maar ik zou toch aanraden om deze wijn wat jonger te drinken. En om de fles ook de avond zelf uit te drinken…
