Het dient gezegd: ik ben niet de grootste Chardonnay-fan…
Dat heeft wellicht te maken met feit dat de finesse vaak ver te zoeken is in volumeproducties. Maar dat is persoonlijk, aangezien de druif naar alle waarschijnlijkheid een van de meest geliefde van allemaal is en zeker de meest aangeplante witte druif ter wereld.
La Baume kiest voor bescheiden contact met eik, wat zorgt voor een aangename romigheid. De wijn voelt hierdoor net iets dikker aan dan doorsnee, met een boterachtige textuur. Maar zonder dat het hout overheerst en alle fruit weert. Nee, hier krijg je ook zacht wit fruit, zoals perzik of peer.
Beetje vanille en iets “speciaals” in de afdronk. “Getoast amandel schaafsel” noemen ze het bij La Baume. Eerlijk? Het is er, maar ik zou begot niet weten hoe het te omschrijven. Ik zou het op bakpoeder-aroma houden. En aangezien daar wellicht amandel in zit, al dan niet getoast…
Heel fijn is de film die de wijn achterlaat op de tong en de mondwand. Zeker als je de wijn even laat opwarmen in de mond, vooraleer door te slikken.
Dus… het is een wijn die veel biedt voor zijn bescheiden prijs, gemiddeld stevig is, niet in excessen vervalt en heel mooi zal passen bij wit vlees en vis met saus. Hij hangt netjes tussen de fruitige Midden-Franse stijl en de Nieuwe Wereld-bombast. En hij zal menig liefhebber verleiden!
