Er valt iets voor te zeggen: door aankoop in volumes de prijs drukken zodat wijnen ook voor de modale levensgenieter budgetair te verantwoorden zijn.
Of gaat het maar over restjes en minderwaardige producten die niemand zou kopen mochten die vooraf geproefd kunnen worden?
Zonder aan enige bekende fim te willen refereren, maar het is natuurlijk niet zo zwart-wit. We zouden van grijsschakeringen kunnen spreken, tinten zelfs.
Een belangrijke factor die ik graag voorop stel: van wijn genieten staat in relatie met uw smaak, uw goesting, uw voorkeur. Niet met de prijs of de naam op het etiket! U kan een auto kopen op basis van hoe die eruit ziet of welk merk er achteraan op staat, want iedereen kan u zien langsrijden. Maar als u al een bepaalde fles wijn moet kopen omdat iemand anders daarvan onder de indruk zou zijn, mocht die al net voor of achter u aan de kassa staan… Dan heeft u een probleem, indien niet met uzelf, dan vroeg of laat met uw portemonee.
Ik kan het niet staven met bewezen cijfermateriaal, maar volgens mij wordt meer dan de helft van alle wijn in Vlaanderen in de supermarkt aangekocht. Minder aantallen in één keer dan in de speciaalzaak, maar veel en veel meer klanten die één of een paar flesjes meenemen. En die wijn kost in drie kwart van de aankopen niet meer dan tien euro. Denk ik…
Net als bij de informerende wijnhandelaar zal u moeten proeven om de supermarktwijnen te vinden die u bekoren en die bovendien aansluiten bij uw budget. De wijnhandelaar zal al sneller iets laten proeven: een specifieke wijn die hij promoot of een proeverij met diverse wijnen. Hij zal u misschien voorstellen aan de wijnmaker zelf op die proeverij, of een gadget zoals een kurkentrekker cadeau doen. Dat doet de supermarkt niet. En die rekent die kosten ook niet mee.
U bestelt soms uw wijn online bij de producent? Dan is de verzendingskost vrij fors. En dat bepaalt mee de prijs. De wijnhandelaar bestelt een aantal paletten, dat transport valt al mee omgerekend per fles. De supermarkt koopt enkele vrachtwagens wijn en trekt die hier zelf op fles. Voor een fractie van de transportkost, opnieuw per eenheid vergeleken.
Dat verklaart al een deel van de kost. Net als de vaste kosten die op een groter volume verrekend kunnen worden door een grotere organisatie.
Kijk, als je als wijnhandelaar iets nuttigs wil vertellen, dan moet je je daar in verdiepen. Bij voorkeur, als was het maar voor de geloofwaardigheid, de mens in die wijngaard gaan spreken. In de supermarkt heeft iemand die info verzameld en doorgegeven naar zijn tig medewerkers die dit overnemen en samen een veelvoud aan klanten zien.
Als die supermarktklant al iets vraagt, want wanneer zie je ooit iemand een medewerker aanspreken in de supermarkt om te vragen welke wijn hij best kan schenken? Zeer uitzonderlijk, toch? En daar gaan ze ook van uit, want de beknopte, noodzakelijke info staat bij elke wijn.
Het loont ook niet de moeite om een fles van zeven euro open te trekken om te laten proeven: wat die ook kost, je kan maar zes glazen (of twaalf proefhoeveelheden) uit de fles wringen. Dus zal dat bij een wijn van vijftien euro rendabeler zijn…
En wil de gemiddelde supermarktwijnkoper wel proeven onder het controlerende oog van een medewerker van de winkel en met het risico dat de buurman passeert en vraagt of die wijn ok is? Nee hoor. Die proeft wel thuis, zonder nieuwsgierigen rond zich.
Wees maar zeker dat de producenten ook het potentieel kennen van de supermarkten. Als het volume het toelaat gaan ze altijd kwaliteitswijn maken voor de gespecialiseerde handel en daarnaast eenvoudige allemansvrienden, die aan de juiste prijs in de supermarkt komen om ook dat publiek aan te spreken.
Dus hoe je het ook draait of keert: de prijs is eigenlijk altijd correct, het is de consument die die bepaalt. Door zijn of haar verwachtingen.
Snel fleske meegritsen zonder poespas, mogelijk op basis van het leuke etiket en de prijs?
Of erover praten, proeven, informatie inwinnen, oogstjaar controleren, foodpairing in gedachten houden maar ook het gezelschap dat zal meedrinken…
Twee verschillende werelden, beide perfect verdedigbaar, beide met een verschillende leverancier.
Aan de andere kant zijn er onvermijdelijke twijfels verbonden aan grote, in supermarktwijn gespecialiseerde producenten die jaar in jaar uit dezelfde kwaliteit leveren van wijn, als was het cola.
Kijk, je krijgt waar je voor betaalt. En ik wil alle mensen die content zijn met dergelijke wijn niet te eten geven. Ik wil ze zelfs niet allemaal een hand geven. Zo veel zijn het er.
Als je een “stevige” rode wijn van zes euro koopt is de kans bestaande dat die wijn gechaptaliseerd is (suiker toegevoegd om smaak en alcoholpercentage te manipuleren). Het zij zo. En als we eerlijk zijn (altijd toch…): het kan ook niet anders.
Als je dat niet wil kan je maar beter een dikke wijn kopen voor vijftien euro bij een gespecialiseerde wijnhandelaar die de makers van zijn wijnen persoonlijk kent en weet hoe die werken. Waar voor uw geld, weet je nog?
Maar uiteindelijk heb je wijn in alle smaken, in alle prijsklasses, in alle kwaliteiten en je kiest hem dan nog eens zelf. Luxeprobleem?
Niets mis met wijn van de supermarkt! Zelfs niet als je een kelder vol Bordeaux en Barolo hebt. Kan je eens een flesje opentrekken zonder pijn aan de portefeuille…
de wijnproever
